Απαιτεί άραγε η πνευματικότητα ένα θρησκευτικό πλαίσιο;Πώς εκφράζει κανείς την πνευματικότητά του στην καθημερινή του ζωή, έξω από τη θρησκευτική πρακτική;
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός αληθινά πνευματικού ανθρώπου;
Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που διερευνώνται στα άρθρα, τους στίχους και τους διαλόγους που βρίσκονται εδώ.
Μία Θρησκεία ή Καμία Θρησκεία;
Παρακάτω είναι μια σύγχρονη άποψη των βασικών στοιχείων του Ιουδαϊσμού, τουλάχιστον όπως τον θεωρεί το θρησκευτικό σώμα που υποδεικνύεται. Βρήκα ενδιαφέρον να σημειώσω πολλές επικαλύψεις με ορισμένες χριστιανικές και άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις καθώς και με εκείνες ορισμένων προσώπων (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου) χωρίς θρησκευτική πεποίθηση, που περιγράφουν τον εαυτό τους ως πνευματικό. Είναι ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο δημόσιου τομέα με τίτλο Ιουδαϊσμός (Judaism) από τον Israel Abrahams. Το βιβλίο επιδιώκει να παρακολουθήσει τις αλλαγές στον Ιουδαϊσμό και την προέλευσή τους, από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού.
Ένα φυλλάδιο, με τίτλο «Essentials of Judaism», έχει εκδοθεί στο Λονδίνο από την Εβραϊκή Θρησκευτική Ένωση. Ο συγγραφέας, N.S. Joseph, φροντίζει να εξηγήσει ότι δεν προβάλλει αυτές τις αρχές ως «δογματικά Άρθρα Πίστης» και ότι είναι αποκλειστικά υποδηλωτικά περιγράμματα πεποιθήσεων που μπορούν σταδιακά να μεταδοθούν στα παιδιά, ενώ τα περιγράμματα συμπληρώνονται στη συνέχεια. από τον δάσκαλο. Αλλά οι οκτώ παράγραφοι αυτών των Βασικών είναι ταυτόχρονα τόσο επιδέξια συγκεντρωμένες και τόσο ενημερωτικές ως προς τη σύγχρονη τάση της εβραϊκής πεποίθησης που θα αναφέρονται εδώ χωρίς σχόλια.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την παρουσίαση, τα Βασικά στοιχεία του Ιουδαϊσμού είναι:
«(i) Υπάρχει Ένας Αιώνιος Θεός, ο οποίος είναι η μοναδική Προέλευση όλων των πραγμάτων και των δυνάμεων και η Πηγή όλων των ζωντανών ψυχών. Κυβερνά το σύμπαν με δικαιοσύνη, ήθος, έλεος και αγάπη.
(ii) Οι ψυχές μας, που πηγάζουν από τον Θεό, είναι αθάνατες και θα επιστρέψουν σε Αυτόν όταν σταματήσει η ζωή μας στη γη. Όσο βρισκόμαστε εδώ, οι ψυχές μας μπορούν να έχουν άμεση κοινωνία με τον Θεό με προσευχή και δοξολογία, καθώς και με σιωπηλή ενατένιση και θαυμασμό των έργων Του.
(iv) Ο Θεός είναι ο Ένας και μοναδικός Θεός. Είναι Αιώνιος και Πανταχού Παρών. Όχι μόνο διαποτίζει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά είναι και μέσα μας. και το Πνεύμα Του μας βοηθά και μας οδηγεί προς την καλοσύνη και την αλήθεια.
(v) Το καθήκον πρέπει να είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής μας. Και η σκέψη ότι ο Θεός είναι πάντα μέσα μας και για εμάς θα πρέπει να μας παρακινεί να ζήσουμε καλές και ευεργετικές ζωές, δείχνοντας την αγάπη μας για τον Θεό αγαπώντας τους συνανθρώπους μας και εργαζόμενοι για την ευτυχία και τη βελτίωσή τους με όλη μας τη δύναμη.
(vi) Σε διάφορες περασμένες εποχές ο Θεός έχει αποκαλύψει, και ακόμη και στις μέρες μας συνεχίζει να μας αποκαλύπτει, κάτι από τη φύση και τη θέλησή Του, εμπνέοντας τα καλύτερα και σοφότερα μυαλά με ευγενείς σκέψεις και νέες ιδέες, για να μας μεταδοθούν σε λόγια, ώστε αυτός ο κόσμος να βελτιώνεται συνεχώς και να γίνεται όλο και πιο χαρούμενος και καλύτερος.
(vii) Πριν από πολύ καιρό μερικοί από τους προπάτορές μας εμπνεύστηκαν έτσι, και παρέδωσαν σε εμάς —και μέσω ημών στον κόσμο γενικότερα— μερικά από τα πιο εκλεκτά δώρα του Θεού, τις αρχές της Θρησκείας και της Ηθικής, που είναι τώρα καταγεγραμμένες στη Βίβλο μας. Και αυτά τα πνευματικά δώρα του Θεού έχουν σταδιακά εξαπλωθεί στους συνανθρώπους μας, έτσι ώστε μεγάλο μέρος της θρησκείας μας και της ηθικής της να έχει υιοθετηθεί από αυτούς.
(viii) Μέχρις ότου οι κύριες θρησκευτικές και ηθικές αρχές του Ιουδαϊσμού γίνουν αποδεκτές από τον κόσμο γενικότερα, η διατήρηση από τους Εβραίους μιας ξεχωριστής εταιρικής ύπαρξης αποτελεί θρησκευτικό καθήκον τους. Είναι οι «μάρτυρες» του Θεού και πρέπει να τηρούν τη θρησκεία τους, δείχνοντας την αλήθεια και την υπεροχή της σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτή ήταν και είναι και θα συνεχίσει να είναι η αποστολή τους. Η δημόσια λατρεία και οι ιδιωτικές τους αρετές πρέπει να είναι η εξωτερική εκδήλωση της εκπλήρωσης αυτής της αποστολής».
Διαβάζοντας αυτό ενισχύεται η πεποίθησή μου ότι λαμβάνει χώρα μια σταδιακή σύγκλιση της πνευματικής σκέψης μεταξύ των ανθρώπων παγκοσμίως. Η πνευματική ανάπτυξη, η πρόοδος και η επίγνωση της ανθρωπότητας στο πέρασμα των αιώνων μπορεί κάλλιστα να καταλήξουν, όχι τόσο σε μία μόνο θρησκεία, όσο σε ένα ενιαίο σύνολο πνευματικών πεποιθήσεων που έχουν ξεπεράσει την ανάγκη για τα δόγματα και τις τελετουργίες που σχετίζονται με την οργανωμένη θρησκεία. Αν και αυτό μπορεί να δώσει αιτία παύσης του κλήρου, πιστεύω ότι είναι καλά νέα για την ανθρωπότητα, επειδή παραπέμπει προς έναν κοινό ηθικό κώδικα και κατανόηση της φύσης και του σκοπού της ύπαρξής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.