Πϊστη που μετακινεί βουνά

 «Η πίστη είναι η δύναμη της ζωής», είχε γράψει ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι.

Κι εμείς, χωρίς καμία τάση  υπερβολής, μπορούμε να πούμε πως η πίστη είναι  τόσο απαραίτητη στον άνθρωπο όσο και το οξυγόνο. Όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο, έτσι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς πίστη. Για σκεφτείτε το για λίγο…

Υπάρχουν, δυστυχώς,  στιγμές στη ζωή ενός ατόμου, μιας οικογένειας, ενός έθνους, που ο φόβος κατακυριεύει την ψυχή του ανθρώπου, συσκοτίζει το νου, αμβλύνει τις αισθήσεις του και παραλύει το σώμα του. Ναι, δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες δύσκολες ώρες, όπου ο φόβος κυριαρχεί πάνω σε κάθε άλλο συναίσθημα και κάνει τον άνθρωπο ανίκανο να σκεφτεί ψύχραιμα και να δράσει αποτελεσματικά για να προλάβει, να αποτρέψει το κακό που βλέπει να έρχεται. Και είναι σε τέτοιες στιγμές, που οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, ακόμη και οι άθεοι, στρέφουν ενστικτωδώς τη σκέψη τους προς το Θεό, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να πιαστούν από  κάτι σταθερό και να  αντλήσουν δύναμη από τον Ύψιστο και να σωθούν.

Ποιος από μας μπορεί να ισχυριστεί, στ’ αλήθεια ότι δεν βιώνει συχνά, ή  δεν έχει βιώσει έστω μια φορά στη ζωή του, το τρομερό συναίσθημα του φόβου;

Σε τέτοιες στιγμές είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τα λόγια του Ιησού Χριστού που απεύθυνε στον αρχισυνάγωγο, όταν κάποιοι του ανήγγειλαν ότι η κόρη του ήταν ήδη νεκρή: «Μη φοβού, μόνον πίστευε». Και πράγματι, χάρη στην πίστη του πατέρα, η κόρη του αναστήθηκε.

Μη φοβάσαι και μη λιποψυχάς, διότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν». (Κατά Λουκά ΙΗ: 27).

Δισεκατομμύρια άνθρωποι ανά τους αιώνες έχουν βιώσει τη δύναμη της πίστης, έχουν δει θαύματα στη ζωή τη δική τους ή των αγαπημένων τους προσώπων. Μη φοβάσαι, μόνον πίστευε!

 – Η  ανθρώπινη ζωή είναι  ένα πεδίο μάχης όπου αντιπαλεύουν διαρκώς  το καλό με το κακό, η χαρά με τον πόνο. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: ποια  “όπλα” μας έχουν δοθεί για  να υπερνικάμε το κακό και τον πόνο μέσα μας και γύρω μας  και πώς πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε;

 - Η Πίστη είναι χωρίς αμφιβολία  το πιο πολύτιμο πνευματικό  όπλο ενός ανθρώπου  για να πετυχαίνει τους στόχους στη ζωή του και να υπερνικά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αναπόφευκτα έρχονται στον καθένα. Είναι το υπερόπλο για να υπερνικά το κακό.

Τι είναι η Πίστη; Πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει Πίστη που μετακινεί ένα πρόβλημα που φαίνεται πως είναι  “βουνό”; Υπάρχουν τρόποι να την αυξήσουμε;

 Ο ίδιος κορυφαίος Απόστολος  μας δίνει τον ορισμό της Πίστης, σε μια από τις επιστολές του: «Είναι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Προς Εβραίους ΙΑ' : 1)  Αυτός είναι ένας σύντομος αλλά περιεκτικότατος ορισμός της Πίστης. Εδώ βλέπουμε ότι ελπίδα και πίστη πάνε μαζί. Το ένα ενισχύει το άλλο. Μ’ άλλα λόγια, Πίστη είναι η ουσία  εκείνων τα οποία ελπίζουμε, η  ακλόνητη πεποίθηση ότι τα πράγματα που ελπίζουμε  θα γίνουν· είναι  ο έλεγχος των μη ορατών, η βεβαίωση ότι τα πράγματα που ακόμη δεν βλέπουμε θα συμβούν.  Πίστη είναι το να βλέπεις με τα μάτια του πνεύματος εκείνο που τα φυσικά μάτια δεν μπορούν να δουν ακόμη. Η Πίστη δημιουργεί στο πνευματικό πεδίο εκείνα που σε λίγο θα γίνουν ορατά στο υλικό πεδίο. Η πίστη είναι το θεμέλιο για κάθε δημιουργία, είναι  το οξυγόνο της δημιουργικότητας.

 Ο διάσημος Γάλλος ποιητής Μπελαί (Bellay) είχε  γράψει: «Η πίστη είναι ανώτερη από τη λογική».  Πράγματι! Δεν τη χρειαζόμαστε τη λογική σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι επιζήμια. Την πίστη χρειαζόμαστε. Με το νου μας, με την ψυχή μας ολόκληρη,  πρέπει να αρνούμαστε τη λογική της ασθένειας και να μην επηρεαζόμαστε  από τα φυσικά συμπτώματα, όποια κι αν είναι, ούτε από τις ετυμηγορίες των γιατρών. Όταν λέω ότι είμαι υγιής τη στιγμή που πονάω, ο νους μου μπορεί να μου ψιθυρίσει ότι παραλογίζομαι. Όμως θα πρέπει να τον αγνοήσω και να συνεχίσω να ομολογώ νοερά και φωναχτά : «είμαι υγιής». Το ίδιο πρέπει να απαντώ και σ’ αυτούς που με ρωτάνε πώς είμαι. Δεν χρειαζόμαστε τον οίκτο κανενός. Ο οίκτος και η ανησυχία των τρίτων εκπέμπουν αρνητική ενέργεια και είναι ως εκ τούτου  επιζήμια. Γι αυτό πρέπει πάση θυσία να μην τα επιζητούμε και να μην τα προκαλούμε.

  Εδώ ισχύει η λαϊκή παροιμία «Καλομελέτα κι έρχεται». Μελέτα το καλό, πίστευε στο καλό, στη θεραπεία,  οραματίσου τη θεραπεία, κράτα γερά στη φαντασία σου τον εαυτό σου υγιή, χαρούμενο, μακροημερεύοντα. Μην αφήνεις καμία αμφιβολία, κανένα ερωτηματικό να τρυπώσει στο νου σου.  Διώξε κάθε αρνητική  σκέψη, κάθε  απαισιοδοξία, κάθε φόβο, κάθε αρνητική εικόνα  αμέσως μόλις σκάσει μύτη  στο νοητικό σου ορίζοντα, και τότε η θεραπεία έρχεται, όπου να 'ναι φτάνει.

- Η Πίστη είναι τέχνη, η πιο υψηλή τέχνη που μπορεί κανείς να μάθει. Ας τη σπουδάσουμε με ευλάβεια. Είναι δώρο Θεού προς τον άνθρωπο! Βέβαια, αν η πίστη μας είναι μεγάλη, η θεραπεία μπορεί να γίνει και στιγμιαία. ΜΑΚΑΡΙ! Τότε πια μιλάμε για “θαύμα”.

 –Η Πίστη είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο Σύμπαν, είναι το θεμέλιο της Δημιουργίας, και εμφυτεύεται στην ψυχή του ανθρώπου με τη Χάρη του Θεού. Οι πιστοί της αρχαιότητας, οι “βλέποντες”, οι προφήτες των πρώτων αιώνων της ιστορίας, συνέλαβαν λίγο-λίγο τους κυρίαρχους νόμους του Θεού, δια πίστεως. “Άκουσαν” το Θεό στο πνεύμα τους και δέχτηκαν δια πίστεως εκείνο που αντελήφθησαν ότι ήταν ο Λόγος του.  Έτσι μετέδωσαν στους ανθρώπους εκείνο που οι ίδιοι έλαβαν με αποκάλυψη και γι’ αυτό κέρδισαν Θεία αποδοχή και αναγνώριση.

  - Η Πίστη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι ουσία, είναι  ενέργεια που υπάρχει μέσα μας και περιμένει τη συναίνεσή μας, το θετικό μας λόγο μαζί με  τον οραματισμό του πράγματος ή της κατάστασης που πιστεύουμε πως θα γίνει για να απελευθερωθεί και να κάνει θαύματα στη ζωή μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις θεραπείες-θαύματα που έκανε ο Χριστός, έλεγε πάντα στον θεραπευμένο πρώην ασθενή: «Η Πίστη σου σε έσωσε». Προσέξτε, παρακαλώ: Ο Κύριος δεν έλεγε «εγώ σε έσωσα»  έλεγε «η πίστη σου σε έσωσε».

 – Δεν υπάρχει ασθένεια που η Πίστη να μη μπορεί να τη θεραπεύσει. Ακόμη κι όταν οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια, η Πίστη είναι εκεί για να θεραπεύσει, για να μετακινήσει το “βουνό” και να το ρίξει στη θάλασσα. Ας θυμηθούμε τι είχε πει ο Χριστός στους μαθητές του: «Αλήθεια σας λέω, Εάν έχετε πίστη σαν τον κόκκο σιναπιού, μπορείτε να πείτε προς το όρος αυτό, “Μετακινήσου από εδώ εκεί”,  και θα μετακινηθεί. Και τίποτα δεν θα είναι αδύνατο σε σας». (Κατά Ματθαίον ΙΖ': 20) Δεν υπάρχουν δύσκολες ή ανίατες ασθένειες για την ΠΙΣΤΗ, για το ΘΕΟ.

Ας επαναλάβουμε την τελευταία φράση: «Τίποτα δεν είναι αδύνατο σε μας». Να λοιπόν που ακόμη και με μικρή πίστη σαν τον κόκκο σιναπιού μπορούμε να κάνουμε θαύματα! Φανταστείτε τι μπορούμε να κάνουμε όταν η πίστη μας είναι μεγάλη! «Τα πάντα είναι  δυνατά στον πιστεύοντα», είχε πει ο Κύριος σε άλλη στιγμή. ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

 Προσέξτε και το άλλο που μαθαίνουμε από τα λόγια του Χριστού. Μαθαίνουμε ότι δεν χρειάζεται καν να παρακαλάμε το Θεό ή κάποιον άγιο να κάνει το θαύμα του. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να μιλήσουμε,  μας είπε, στο “βουνό”, και να του πούμε “Μετακινήσου από εδώ εκεί”. Να πούμε δηλαδή στην αρρώστια: «φύγε από πάνω μου», «φύγε από το παιδί μου», «φύγε από τη γυναίκα μου», «φύγε από τον άνδρα μου», κλπ., κλπ. Μάλιστα να το λέμε και θυμωμένα, και δυνατά,  αφού η ασθένεια είναι εχθρός μας, χρησιμοποιώντας και το όνομα του Χριστού: «Φύγε ασθένεια από πάνω μου τώρα, σε διατάσσω στο όνομα του Χριστού». Ας μην κουραζόμαστε να το λέμε αυτό. Το όνομα του Χριστού είναι φορτισμένο με τεράστια ενέργεια και είναι συμφέρον μας να το χρησιμοποιούμε συχνά.

 Τούτα τα λόγια μπορεί να σας φαίνονται λίγο περίεργα. Ίσως υποδηλώνουν πως όταν η πίστη μας είναι μεγάλη δεν χρειάζεται καν η προσευχή. Βεβαίως και πρέπει να προσφεύγουμε στο Θεό και να προσευχόμαστε  για να μας θεραπεύσει. Παράλληλα όμως μπορούμε να δίνουμε και εντολή στο πρόβλημα για να εξαφανιστεί. Και πρέπει, βεβαίως,  να είμαστε σίγουροι  ότι ο Θεός θέλει να μας θεραπεύσει και να αποδεχόμαστε τη θεραπεία μας. Μάλιστα ο  Κύριος θέλει να είμαστε υγιείς περισσότερο από ότι θέλουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν είπαμε ότι το σώμα μας είναι ο ναός Του; Απλά χρειάζεται να Τον εμπιστευτούμε απόλυτα με την πίστη μας.

Κάποιοι που αμφισβητούν την αξία της προσευχής θέτουν τα ερωτήματα:  

«Μα καλά, δεν γνωρίζει ο Θεός τις ανάγκες μας; Δεν γνωρίζει τον πόνο μας; Γιατί πρέπει να τον παρακαλέσουμε; Ποτέ ένας καλός  φυσικός πατέρας, που γνωρίζει ότι το παιδί του χρειάζεται κάτι,  ότι το έχει απόλυτη ανάγκη, δεν του λέει: "παρακάλεσέ με παιδί μου πολύ, πέσε στα γόνατα, κλάψε, κάνε μου τάμα, και θα δούμε αν θα σου δώσω αυτό που χρειάζεσαι" Δεν γίνονται αυτά! Ένας καλός πατέρας δίνει πάντα στο παιδί του ό,τι χρειάζεται, χωρίς καν το παιδί να το ζητήσει. Πώς, λοιπόν, ο  Παντογνώστης Ουράνιος Πατέρας δεν μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε – τη θεραπεία, π.χ. – χωρίς να Τον παρακαλάμε;»

Σωστά και εύλογα τα ερωτήματα αυτά. Για να τα απαντήσουμε πρέπει να προχωρήσουμε πιο βαθιά στα μυστήρια της Θεότητας, του ανθρώπου και της πίστης. Από την εμπειρία και τη παρατήρηση γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν αναμιγνύεται  ευθέως στα των ανθρώπων – ούτε για να ευεργετήσει ούτε για να τιμωρήσει. Έτσι, οι πολεμοχαρείς ηγέτες αφήνονται ασύδοτοι να σφαγιάζουν αθώους, κλπ., κλπ. Έκανε δηλαδή τον άνθρωπο κυρίαρχο στο γήινο σπίτι του,  ελεύθερο όπως στρώσει να κοιμηθεί.

Συγχρόνως, όμως, έδωσε στον άνθρωπο όλα τα εφόδια να αντεπεξέρχεται τις δύσκολες καταστάσεις που παρουσιάζει η ζωή. Μεταξύ των εφοδίων αυτών είναι η πίστη και η προσευχή.  Με την ένθερμη προσευχή, ακόμα και με το κλάμα του προσευχόμενου απελευθερώνεται από το ανθρώπινο πνεύμα – δηλαδή από τον θεϊκό Εσωτερικό Άνθρωπο – σημαντική ενέργεια που συμβάλλει στη θεραπεία. Συγχρόνως, προσελκύονται οντότητες από τα πνευματικά πεδία – άγγελοι, άγιοι – που συμβάλλουν επίσης στη θεραπεία. Αυτή είναι η εξήγηση του μυστηρίου της προσευχής.

–Και πώς είμαστε σίγουροι ότι οι ασθένειες δεν στέλνονται από το Θεό; Η λογική και η διαίσθηση αυτό λένε. Εξάλλου, αφού ο Ιησούς θεράπευε όλες τις αρρώστιες όταν ήταν στη γη, τι σημαίνει αυτό; Θα τις θεράπευε αν τις είχε στείλει ο Ουράνιος Πατέρας του και Πατέρας μας; Θα έκανε, δηλαδή, κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού; Όχι βέβαια! Έτσι λοιπόν πιστεύουμε ότι οι αρρώστιες δεν έρχονται από το Θεό. Προέρχονται από άλλα αίτια, όπως, π.χ. μόλυνση του περιβάλλοντος, ανθυγιεινός τρόπος ζωής, αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, εκ γενετής  ανωμαλίες, κληρονομικότητα, και δυστυχώς, μερικές φορές, από τις κακίες των συνανθρώπων μας.

Αλλά και τις κακίες των άλλων  μπορούμε να υπερνικήσουμε.  Πώς; Ο ίδιος ο Ιησούς μας λέει να ευλογούμε όσους μας καταριούνται, και να κάνουμε καλό σε όσους μας μισούν. Με τον τρόπο αυτό ακυρώνουμε την κακή επιρροή και τη μετατρέπουμε σε  καλή. Να τι ακριβώς είχε πει ο Χριστός στην περίφημη «Επί του όρους Ομιλία», και το λέει και σε μας σήμερα: «Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους  οι οποίοι σας καταρώνται,, ευεργετείτε εκείνους οι οποίοι σας μισούν, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οι οποίοι σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν». (Κατά Ματθαίον, Ε: 44)

Αφού συγχωρήσουμε  όλους όσοι μπορεί να έχουν πει κακό λόγο εναντίον μας, πρέπει να πιστέψουμε  ακράδαντα  ότι  κανένας κακός λόγος δεν θα πιάσει. Να επαναλαμβάνουμε  με πίστη, νοερά και φωναχτά: «Ο Θεός με προστατεύει», «Είμαι προστατευμένος, προστατευμένη». Ο πατέρας, μάλιστα,   θα 'πρεπε να το λέει αυτό για όλη την οικογένεια: «Ο Θεός προστατεύει την οικογένειά μου» Έτσι, καμία κακιά γλώσσα, κανένα κακό μάτι, κανένα μαγικό τέχνασμα δεν μπορεί να βλάψει εσάς ή τα παιδιά σας.  Διότι όταν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν μπορεί να είναι εναντίον μας.

Πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα πως όταν η σκέψη μας είναι πάντα επικεντρωμένη στο Θεό, όταν διάγουμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, όταν ζούμε με εντιμότητα και αγάπη, όταν δεν ζηλεύουμε τους άλλους, όταν είμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε πετύχει, όταν συγχωρούμε  όσους μας έβλαψαν  και, φυσικά, τον εαυτό μας,  όταν δεν φοβόμαστε ΤΙΠΟΤΑ, τότε, χωρίς να το γνωρίζουμε, υψώνουμε ένα  πύρινο προστατευτικό “τείχος” γύρω μας – μια ισχυρότατη αύρα – που καμία ασθένεια, καμία αρνητική επιρροή δεν μπορεί να διαπεράσει. Αυτό το προστατευτικό “τείχος” , που είναι απόρθητο, το υψώνει  το Άγιο Πνεύμα, με  “υλικά” την ΠΙΣΤΗ μας και την ΑΓΑΠΗ που πρέπει να έχουμε για όλους τους ανθρώπους.

Επιπλέον οι γονείς  πρέπει να υψώνουν με τη φαντασία τους  ένα τέτοιο φωτεινό προστατευτικό “τείχος”, μια τέτοια πνευματική ασπίδα, γύρω από τα παιδιά τους και καθημερινά  να τα αναθέτουν στο Θεό για την προστασία τους. Κάθε πρωί πρέπει να επιθέτουν τα χέρια τους στο κεφαλάκι των παιδιών τους και να τους λένε: «Σε ευλογώ, στο όνομα του Ιησού Χριστού», «Να πας στην ευχή του Θεού», «Ο Θεός μαζί σου»,  «Οι άγγελοι του Θεού να σε προστατεύουν», κλπ. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση δύναμη έχουν τα λόγια αυτά.

Σίγουρα θα έχετε ακούσει την παροιμία που λέει: «Ευχή γονιού αγόρασε και στο βουνό ανέβα». Γονείς, μην κουράζεστε να δίνετε ευχές στα παιδιά σας, φωναχτά και νοερά! Και φυσικά, πρέπει να μάθετε τα παιδιά από μικρά, αφού βέβαια μάθετε πρώτα εσείς, να πιστεύουν στο Θεό και να προσεύχονται με αυτοσχέδιες προσευχούλες. Έτσι, η όποια αντιξοότητα της ζωής δεν θα σας βρει απροετοίμαστους. Αλλά τι λέω; Ακόμη και η πιθανότητα για ενδεχόμενες  αντιξοότητες απομακρύνεται  όταν όλη η οικογένεια προσεύχεται καθημερινά με πίστη και ζει σε αρμονία με όλους τους ανθρώπους. Ποιοι γονείς δεν θα το 'θελαν αυτό για την οικογένειά τους;